VID 20210913 102800

VID 20210910 185107

Eylül ayı gelmiş memleketime 

Kuzeyiinde bak ben geldim şarkıları söylüyor Güneyinde Ağustos böceği saz çalmaya devam ediyor 

Akdeniz de yaz devam ediyor  

yüzüme bakıyorum zambo sakızı vardı eskiler hatırlar kıvırcık saçlı çikolata renkli bir kız resmi vardı üzerinde 

Tıpkı ona döndük 

Bakıyorum yüzüne o kadar tatlı oluyorsun sevimlilik yüzünde çizgilerine vurmuş insanın çenesinden tutup bir köşesinden yiyesi geliyor 

Bazen huzur tadında bazen hüzün kıvamında Nihavend bir şarkı gibi usulca dokunuyorum ruhuna. 

Yağmurdan sonra toprak kokusu göçmen kuşların sessiz vedasını çoktan gördü Karadeniz 

Akdenizin sıcağı başka bir yere benzemiyor serinlemek isterken bir de bakıyorsun salya sümük oldum 

sevdiğim kadınım ne olur gönül koyma bir kabullen, suskun kal biraz  tebessüm ve sûkut istiyorum 

Başımda dikilmiş demoklesin kılıçı gibi 

ben sana söyledim değil mi 

Klimanın karşısında durma 

Vıdı Vıdısı bitmez sevdiğimin böyle anlarda 

Susuyorum 

olgunlukla karşılıyorum ne yapayım  yorgunluk da  var  teslim olup kaderime şayan ediyorum hazan mevsiminde. 

Hastalığım da ateşlenir kendi kendime konuşurum 

Anılar ve hayaller bir bir aklıma gelir düşen yaprak misali  yüregimden gözlerime savrulurken Sonbahar yalnızlık bir tercih mevsimi olmamalı 

Klimayı kapat pencereni aç üstümü kapatmayı kapatmayı unutma...

Emredersiniz sultanım diyorum 

Hele bir geçsin  hazan mevsimi gelen bu hastalık 

Ben yine yelken açarım engin mavi sularıma

Ben ne olacağım diyorsun 

Kambersiz, düğün mü olur 

Tabi ki sen olacaksın yanı başımda 

Her zaman olduğu gibi omuz omuza birlik de çıkacağız sonsuzluğun yoluna 

Necdet Konya

 

“ *HESABI *

ÖDEMEDEN

*NEREYE *

MUSTAFA . . ? “

 

Bugün Pazar... Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla... Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü... Bir kez daha... Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım... Bunu yaparken de...

 

O kıymetli anıları bugüne taşıyan…

 

Atatürk’ün Selanik’ten mahalle arkadaşı Nuri Conker’i…

 

Saygıyla analım...

 

*

 

Ankara’da havanın kapalı…

 

Sıkıntılı olduğu bir eylül akşamı…

 

Avrupa’nın üstünde savaş rüzgârları esiyor…

 

Çankaya Köşkü’nün havası hüzünlü…

 

Atatürk hasta ama…

 

Memleket meselelerinden ayrı kalmak mümkün mü?

 

Sanki yolun sonuna geldiğini hisseder gibi…

 

Akşamüstü saatleri…

 

Yanında…

 

Nuri Conker var…

 

Selanik’ten hem mahalle hem okul arkadaşı…

 

Albaylıktan emekli ve…

 

Paşalık dahil…

 

Hiç bir makam/mevkii kabul etmemiş gerçek dost ve sırdaş…

 

*

 

Kadim dost Nuri Conker, o gün…

 

Arkadaşının havasını dağıtmak ister…

 

Çocukluk günlerinden söz eder…

 

Bal gibi sohbet, uzayıp gider…

 

İstanbul’a ve gençlik günlerine gelir…

 

Harbiye ve sonra akademideki günleri anarlar…

 

Yedi Tepeli kentte yaşadıkları akıllarına gelir…

 

Tünel’deki Apostol’un yerinden bahsederler...

 

O ufacık ama ünlü meyhanede…

 

Yaşadıkları unutulmaz akşamlar gelir akıllarına…

 

Hatta…

 

Paraları olmadığı zaman…

 

Nasıl meyhaneciye “yaz hesaba” dediklerini hatırlarlar…

 

Bazen o küçük piste fırlayıp…

 

Rumeli havaları eşliğinde…

 

Zeybek oynadıkları bile gelir gözlerinin önüne…

 

Atatürk keyiflenir…

 

Sanki hastalığını unutmuş gibidir…

 

Kısa bir sessizlik olur…

 

Nuri Conker, aklına geleni hemen söyler:

 

“İster misin Mustafa, atlayıp trene gizlice İstanbul’a gidelim, önce Boğaz’da gezeriz, sonra ver elini Beyoğlu, Apostol’a uğrarız... Kimse görmeden döner geliriz…”

 

Gazi, çok sevinir…

 

Gözleri ışıldar; “Nasıl yaparız ki Nuri?” der…

 

*

 

Nuri Conker kararını vermiştir; her şeyi ayarlar…

 

İstiklal Savaşı’nda orduya cesaret vererek…

 

Conk Bayırı’nın alınmasının mimarı bu kahraman asker için…

 

İstanbul operasyonu, çocuk oyuncağıdır…

 

*

 

Nitekim…

 

İstanbul ekspresinden üç kompartıman alınır…

 

Gece trene binilir; kimsenin ruhu bile duymaz…

 

Hafiften de olsa…

 

Tanınmamak için kıyafetler değiştirilir…

 

Kaçakları(!) Haydarpaşa’da Conker’in bir arkadaşı karşılar…

 

Sonra?

 

Ver elini Boğaziçi…

 

Gezerler, yürürler, denizi seyrederler…

 

Boğaz havasını ciğerlerine çekerler…

 

Sonra istikamet Beyoğlu…

 

Tünel’e gelince de doğrudan Apostol’un yerine giderler...

 

Akşamüstünün tüm güzelliği örtmüştür İstanbul’u…

 

Saat 17.00 olmuştur, bile…

 

Meyhanenin müdavimleri yavaştan gelmeye başlar…

 

(Bi’parantez açalım, sözün burasında…)

 

İstanbul’da eğlence yerlerini işletenler işlerini iyi bilirler…

 

Özellikle Rumlar…

 

Osmanlı’dan kalma gelenek ve görenekleriyle hizmetin piridirler…

 

Meyhane’nin sahibi Apostol…

 

Bi’ara Nuri Conker ile göz göze gelir…

 

Şimşek çakar kafasında…

 

Tanımıştır, gelenleri…

 

Eski müşterisi Atatürk’ü ve dostunu…

 

Çok sevinir ama…

 

Nuri Conker hemen uyarır; “Sakın bozma” der ve ekler:

 

“Eskisi gibi davran, gelenleri de çevirme, sadece bizimle garsonlar hariç, kimse fazla ilgilenmesin, hafifçe demlenelim…”

 

Akşam ilerlemekte, keyif ise artmaktadır…

 

Mustafa Kemal ise gençlik günlerine döndüğü için çok mutludur...

 

Bi’ara merak edip, Nuri Conker’e de sorar:

 

“Galiba bizi hiç kimse tanımadı!”

 

Nuri Bey’in tek endişesi içeriye girip çıkan birilerinin dışarıda bu olaydan söz etmeleridir… Apostol güvence verir, “Sen merak etme Paşam…”

 

*

 

Artık sıra Rumeli türkülerine, çalmaya / oynamaya gelmiştir...

 

Tavernanın her köşesi…

 

Şarkı ve türkülerle çınlamaya başlar…

 

Hatta…

 

Atatürk bile dans edip, türkülere eşlik eder…

 

*

 

Kuşkusuz…

 

Gazi Mustafa Kemal, oyunu sezmiş ama…

 

Artık o da bozmayıp, eğlenmeye devam eder…

 

Aslında…

 

Kadim dostu Conker’in kıyağının farkındadır…

 

Dostluk da…

 

Zaten bu değil midir?

 

*

 

Ayrılma zamanı gelmiştir…

 

Haydarpaşa’dan trene binilecektir, erken kalkmak gerekir…

 

Ayağa kalkar Mustafa Kemal…

 

Madem (!) kimse onu tanımamıştır, o da kapıya yönelir…

 

Arkasından bağırır Apostol:

 

“Mustafa hesabı ödemeden nereye gidiyorsun?”

 

Gazi, döner ve şöyle der:

 

“Yaz hesaba bre Apostol!”

 

Birbirlerine sarılıp ağlamaya başlarlar…

 

Bu arada bütün taverna ayağa kalkar ve dinmeyen alkışlar…

 

Tavernadakiler hep bir ağızdan bağırırlar:

 

“Bizim Mustafa, seni bırakmayacağız ama sen de bizi bırakma, daha sık gel…”

 

*

 

Cumhuriyeti kuranların önce insan olduklarını…

 

Hiç ama hiç unutmayalım…

 

Şükranla, rahmetle…

 

Nokta…

 

Sonsöz: “Ben kalpleri kırarak değil, kazanarak hükmetmek isterim… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”

23 nisanı yazacaktım 1920 TBMM 101 kuruluş yıldönümünü kutlayacaktık

23 Nisan 1929 ulusal egemenlik ve çocuk bayramını kutlayacaktık sokaklarda 23 Nisan 2021 yılında çoşku ve sevinç vardı içimizde

Nereden çıktın girdin hayatımıza COVİT-19 zaten bahane arıyorlardı buldular olsun bende eski çocukluğumun geçtiği küçük kasabada kalbi sevgi ile dolu insanların yaşadığı küçük şirin kasabamızın 23 Nisan Ulusal egemenlik ve çocukluk bayramını anlatırım

Güzel komşularımızdan bahçeli evlerimizin arasındaki sokaklardan trompet,borozan ve davul sesleri ile çocuk seslerinin birbirine karıştığı günlerden bahsedeceğim

Ana cadde üzerinden Şemsettin yolundan gelen Barbaros ilkokulun rengarenk elbiseleri içinde yürüyen öğrenciler ile iskele tarafından sahil yoluna paralel sokaktan çıkıp gelen Atatürk ilkokulu öğrencileri cıvıltıları ile şenlenen sokakta çıktığını meydanın tam ortasında bulunan Atatürk anıtına doğru yürüdüklerini sokaklara ve caddelere takip eden seyreden anne babaların alkışları arasında meydana geldiklerini görüyorum çünkü bende aralarındayım meydanda eski şoförler cemiyetinin binası var önüne ve tam karşısında eski han binalarındaki dükkan ve kahvehanenin önüne her iki okul da düzenli sıralanırlar başlarında Atatürk ilkokulu müdürümüz Raşit bey öğretmenlerimiz Mehmet özdemir, Lütfiye Güner, Gani bey, Avniye hanım, Yüksel Akoğlu ve Sabahattin öğretmenlerimizi hatırlıyorum

Barbaros ilkokulunda kimler vardı şu an bilemiyorum

İstiklal marşımızı hep bir ağızdan birlik de okurduk Günün anlamı hakkında konuşmalar ve sonra söylenen çoşkulu 23 nisan şiirleri ve çocuk gösteriler

Üstündağların lastik dükkanı üzerindeki cemiyetin balkonunda klupden seyreden vatandaşlar

şoförler cemiyetinin üzerindeki taraçanın salkım saçak insan dolu

PTT binası ile yanındaki Ali ve Erkan kayaların ve Karaibrahimlerin evlerinin penceresinden seyredenler alkışlayanalar

çok güzeldi o günlerde kasabamız Arnavut kaldırımları döşenmiş sokaklar ve caddeleri

Meydanın tam ortasında Atatürk anıtından rahatsız olmayanlar hepsi ile kol kola hepsi tek yürek olup kutlardık..

23 Nisan 2021 Çocuk bayramımızı çocuklarımızla birlik de kutlayacağız diye seviniyorduk yine sevincimiz kursağımızda kaldı

İçimizdeki sevinci yine yok ettiler çarşamba akşamından çarşafa doladılar sardılar sarmaladılar rafa kaldırdılar

Tıpkı 2020 yılının 23 Nisan Ulusal ve Çocuk bayramı gibi

Neymiş efendim Covıt -19 salgını varmış

Salı günü fatih camiden kaldırılan bilmem kim adlı sizce muhterem bir zatın cenaze namazında cematin arasından su sızmıyor diriler omuz omuza binlerce kişi

Devletimiz bir karar almıştı tüm vatandaşlar uysun diyordunuz cenazelerde 30 kişiden fazla olmayacak 1.5 metre sosyal mesafe olacak

size gelince şapur şupur bize gelince yarabbi şükür

yıllar önce devlet yönetimini seçimle kazanıp sizin seçtiğiniz bir Cumhurbaşkanı 29 Ekim, 30 Ağustos, 19 Mayıs ve 23 Nisan tarihlerinde hasta olmuştu

O zaman vah vah demiştik yazık demiştik şifalar dilemiştik Cumhurbaşkanımız için üzülmüştük

Meğerse hepsi insanların manevi duygularını sömürmek içinmiş

Vatanımızı parçalanmak dan kurtarmış ülkemizin kurtarıcısı Mustafa Kemal Atatürk 29 Ekim 1923 de Cumhuriyeti ilan ettiğinde sonraki ilk adımı atmıştı 23 Nisan 1929 tarihinde önce çocukları düşünmüş bayram hediye etmiş

ondan sonraki adımı kadınlara gerçek değerini vermiş seçme seçilme hakkı tanımış

Vatan parçalanırken İngiliz askeri gemisi binip ülkeyi terkeden padişah daha çok anıldığı bu günlerde

Vatanı için canını verecek kadar seven halkını seven yüce komutan Mustafa Kemal Atatürk’ün adı geçmesin anılmasın bilinmesin diye yıllardır gayret gösteriyorsunuz

Hepsi boşuna yasaklarla hastalıklarla zorla Atatürk'ü ve onun ilkelerini Andımız ve Nutuk’u yasaklamakla

23 Nisanı, 19 Mayıs 30 Ağustos ve 29 Ekimi unutturamazsınız

Ben unutmadım son nefesime kadar unutmayacağım

Benim sevdiklerim de unutmadı

Benden olanlar da unutmayacak

Benim sevdiğim insanlar da dostlarımdan unutmayacak

Her zaman kalbimizde yaşatacak ve yaşayacağız nice 23 Nisan’ları bu Sevdiklerimden torunumdan çocuklarımdan ayrı evimde bayrağımın Önünde eşimle birlik de kutlayacağım kalbim kırık olarak

Eminim bir gün gelecek hep birlik de sokaklarda sevinçle kutlayacağız

Ulusal ve Milli Bayramlarımızı

23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMI KUTLU OLSUN

23 NİSAN 1920 TBMM 101 YILI KUTLU OLSUN

Necdet KONYA..

 Gününüz güzel

Sağlığınızın yerinde olması dilerim

güne güzel başlamak için güzel sözler duymak ister insan

Gecenin bir yarısı bir dostun aklına gelip sana mesaj çekiyorsa seni uyandırıcak kadar önemli olan mesaj nedir diye merak edersin aklına acaba kime ne oldu diye endişe edersin

baktım uykulu gözlerle değer verdiği bir insanı hatırlamak istemiş günün önemini hayırlı dualar ve temennilerle devam eden bir mesaj okurken beynimin içinde dönenler

Şafak yıldızı gökyüzünün zifiri karanlığında son ışık dansını oynuyor

Güneş yeryüzünün her bir noktasından diğerini atlayıp durdukça rüyalarıma giriyor

hayallerimi bir bir yıkıp geçiyor

Hangi yolculuğa çıktım neredeyim?

Hangi alemdeyim başım dumanlı bir sis perdesinin arkasındayım

Yorgun argın uykuda mı Aresde mi neredeyim bilmiyorum

Nehirlerin suları gibi aşkını akıtsın ummanın derinliklerin içine

diye sesleniyor uzaklardan birisi hayal meyal görüntüsünü görüyorum

Bir peri kızı giriyor rüyama bembeyaz kar tanelerinin yıldızları var üzerinde

Gökyüzün mavisine karışmış kanatları

elleri kartalın pençesine dönmüş kıskıvrak yakalıyor vücudumu

penceleri arasında hapis olmuş oysa ben çoktan ruhumu teslim etmişim ilahi ruha

oysa bu ruhu yaratan bir varlık var göremediğimiz ama hissettiğimiz

yıldızların dansettiği karanlıkların efendisi

Doğan güneşin sıcaklığını hissedin ısıtıyorum diyen gündüzleri efendisi

Kalbinde ne zaman hissedersen doğruyu güzeli

Dudaklarında acı küçük bir öpücük yangını hissediyorsan

Çok uzun bir yolculuk için seni davet ediyor

Verdiği emanetini ruhunu geri istiyor

Yelkenleri beyaz Atlas dan bir gemi seni meçhule götürecek

Seni yaratan elbet sana verdiği ruhun hesabını soracak

Beraatini isteyen bir mahkum gibi el pençe duracaksın

Sana unutma bir gün yaptıklarından dolayı hesaba çekileceksin

Kimin oyuncaklarını kesip kırpıp yıldız yapıp yapmadığını anlayacaksınız

Malda yalan mülk de yalan diye fetva verenler bir lokma ekmek bir hırka tavsiye edenler

Talan etmiş altını üstüne getirmişler yaratanın yarattıklarını

yaratılan varlığın yarattıklarını sevmemiş hor görmüşsün yaptıklarınla övünürsün

Verdiklerimin hepsi zaten benim ben verdim sana diyor yaradan

Sen kıymetini bilmedin en güzel şeyi unuttun

Barışı sevgiyi insanlara sana verdiğim ruhun güzelliğini bile paylaşmadın

Ayrımcılık yaptın yetimin hakkını göz etmedin

dağ taş, nehir, göl, deniz tüm yaptıklarımı yakıp yıktın

kendine yakın olanı senden uzak olana tercih edip ayrımcılık yaptın

Hangi yolculuğa çıktın?

hatırla gözler verdim sana gör diye kulaklar verdim duy diye

Şimdi karşıma gelmiş diyorsun ki

Beraatimi istiyorum

ben seni çok zikrettim mevlutlar okuttum ,kandiller yaktım diyorsun

beraat edeyim diye kutsal günler icat ettim hutbeler okuttum

Camiler, mescitler,medreseler yaptım

Köprüler yollar hanlar hamamlar (AVM) yaptım

hayır hasanet yaptım diyeceksin

bir askerini bir yetimi koruyamayan

anaların gözyaşını dindiremeyen

fakir fukarayı hor gören

adalet ve hukuku hiçe sayan

Bu günü kutsallaştırıp benim ilahi adaletimi istiyorsun

Benim sana gönderdiğim kitabı Kuranı okudun mu

Beraat isteyen tüm insanlara sesleniyor yüce kitabı Kuran da

insanları doğayı yarattığım tüm varlıkları sevecek koruyacaksın diyor

kardeşlerim dostlarım bu gün çokça duyacaksınız herkes birbirini kutlayacak

kimileri gönülden kimileri ritüel gelenek haline geldiği için

yüzlerinde gülümse olan bir maske takacak

oysa yaratılan günlerin birbirinden farkı yok

insanların sevgi barış içinde dost ve kardeşçe özgürce yaşadığı

Doğaya ve diğer canlılara saygı duyduğu bir dünyada yaşamayı istiyorum

Günleriniz geceleriniz sağlık ve mutluluk içinde geçmesini dilerim

Necdet KONYA

 ABU DAYI MUZAFFER

KÖRÜKÇÜ SÜLEYMAN

Bu haftaki pazar yazım geçmişin anılarından

Dün akşam sosyal medya da üzüntülü bir haber okudum aldı götürdü beni eskilere çocukluğuma doğru bir yolculuk yaptım

1955 ile 1980 li yıllara kadar çocukluğumun geçtiği Tanrının güzel yarattığı yerlerden biri olan Bulancak’da eski mahallemde yaşadığım mahallenin ve bizim evlerimiz

sahil yolu geçmeden yaşadığımız ilk ev Fatma yengemim (Konya) nın taş dan yapılmış ortadan yüksek merdivenle çıkılan tek katlı evi idi merdivenin sol tarafında mutfak ve oturma odası vardı mutfağın arka tarafında bir yatak odası merdiven sağ tarafında bir oda arkasında bir oda vardı odaların hepsi tahtadan yapılmış aralarında tuvalet banyo vardı benden sonra doğan kız kardeşim arka oda da 8 aylıkken kimine göre zehirli ishal kimine göre menenjit den hayatını kaybetmişti benim anladığım sıvı kaybından dolayı olduğu Annemim gözyaşlarının dinmediği acılı yıllarımız

2nci evimiz Dede evinin bitişiğinde betonerme iki katlı evimizin altı katı mahallemizdeki çoğu evi bahçe içine yapılmış 2 katlı taş evlerdi mübadele yılında Yunanistan'a giden Rumların bıraktıkları evlere Selanik ve balkanlardan gelen Türkler yerleşmişti

Ağaç dan yapılma konak tarzı 2 katlı evlerde Türklerin yapmış olduğu evler vardı dedem mobilya ustalığı yaparak bahsettiğim evin arsasını satın alıp üzerine 2 katlı betonerme ev yapmış o mahallede gelen göçmenler ile birbirlerine karışmışlar güzel dostluklar ve komşuluklar oluşmuş

yeni bir hayat başlatmışlar dedelerimiz Cumhuriyetin kuruluşundan sonra 1970 li yıllara kadar bahsettiğim evler çoğu duruyordu beton kafalı mütehaitterin ilk adımları Bulancak içinde sinsi yoluna devam ediyordu Betonlaşmanın çoğalmadığı yıllarda çocukluğumuzu doyasıya yaşadık belki fakirdik yoksulduk tüm Türkiye gibi savaştan çıkmış bir ülke yaralarını sarıyordu televizyonumuz yok elektriğimiz mazotla çalışan jeneratörlerden kısıtlı şekilde sağlanıyor yollarımız asfalt değildi ama Bulancağın içi Arnavut kaldırım taşları ile döşeli idi çok şükür sularımız tertemiz akıyordu ağzımız dayayıp kana suyumuzu içerdik

Dedemin evinin hemen önümüzde fırıncı Ragıp dayının evi vardı oğlu gıdı Zeynel,rahmetli kızı Melahat hocam ,Nebahat abla onun yanında gazoz hane vardı çino lakaplı hasan mağdala ile kulağı işitmeyen gazeteci yazar inci zere nin rahmeti babası Hasan vardı mekanları cennet olsun çok gazozunu içtim hakkını helal etsin onun önünde Türüdü lerin ahşap köşkü onun önünde Totocu Ali kaya’nin evi onun önünde Erkan ve Şinasi Kaya nın baba evi vardı onun karşısında şimdi ziraat bankasının olduğu yerde karaibrahimlerin iki katlı binası yanında karamanların hacı amcanın iki katlı bahçe içinde taş evi onun bitişiğinde İsmail hikmet kahramanın babası Vehbi amcamın evi onun yanında Raşid Yüksel amcanın bahçeli içinde kuyusu olan evi vardı bizim yanımızda Alaettin Kıroğlunun iki hatlı evi vardı üst katında rahmetli Nebahat abla oğulları savaş ve Osman kızı Nergis alt katında muhasebeci Hakkı amca oğlu Süha kızı Mihriban güzel komşuluk ve güzel anılarımız vardı o yıllarda Rahmetli Nebahat abla Bulancağın nadide bir hanfendisi idi güzelliği ve zerafeti ile farklı idi mekanı cennet olsun o yıllarda yaşadığımız üzüntülü bir olay vardı onuda sırası gelince anlatırım kim haklı kim haksız veya o yıllarda değil de bu yıllarda olsa idi veya Avrupa ülkesinde bir yerde olsa idi nasıl olurdu diye hep düşünmüşümdür geçmiş zaman neyse anlatmaya devam edelim evimizin karşısında sinemacı Şemsi Emecan Bulancak da ilk sinema işleten onun denize bakan tarafında iki katlı kata Mustafa diye aklımda kalmış ahşap dan yapılma uzun trabzanlı bir balkonu olan tıpkı kovboy filimlerindeki kasaba ki evleri gibi biz ona teneke evler adını takmıştık oğulları Ahmet Bulancak sporda kalecilik yapmış Amerika ya ilk gidenler den oldu

Raşit amcanın evinin bitişiğinde Sıçan İbrahim evi vardı helvacı Dursun Dayının bitişiğinde Ayı Dursunların evi onun karşısında bahçe içinde olan şimdi son olarak bu gün vefat haberini aldığım Abu Dayı Muzaffer lakaplı Bayram Kaya onların evi vardı Şemsi Emecan evinin yanı bahçe içerisinde 2 katlı güzel bir evdi

bu gün onun Abu dayı Muzaffer in vefat haberini aldım komşumuz çocukluk arkadaşlarından

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun o güzelim mahallede tek kalan Helvacı dursun dayının altı dükkan üstü ev olan 2 katlı yarı ahşap evi oldu gerisi hepsi betonlaştı beton bloklara dönüştü

..... İsmail Hikmet kardeşim bahsedince biraz ayrıntıya girdim mahallemizin eski günlerini hatırlatalım diye

Abu dayıların evin önünde ki sokak arkasında bu gün PTT olan yerin yanında Ömer Karataş’ın evi vardı büyük bir çayır içinde olan onun evinin yanı yöresi hep tarla idi o tarlanın içinde bir biz tam deriz kulübe vardı tahran yapılmış üstü hartama kaplı içinde tahta kanatlar üzerine deriden yapılmış körük vazifesi gören tulumlar konmuş kanatlar her hareket ettiğinde seri körük vazifesi gören tulum içine dolan hava odun kömürü ateşinin yandığı mangal ocağının içinde harlı ateş de erime kıvamına gelen demirden orak, balta, bıçak, nal ve tırpan yapardı körükçü amca derdik kendine kaslı yarı çıplak vucudunun üzerinde deriden yapılma bir önlük vardı ateşin ısısından dövdüğü demirden çıkan kıvılcımdan korumak için güneş ışığının vucuduna vurduğu ışık ile ateşin yarattığı gölgelerle bize bir ejderha savaşçısı gibi gözükür

zamanla alıştık bu görüntüye

Körük kulübesinin hemen sağ tarafında kulübeye bitişik incir ağacı vardı sağ başında elma ağaçı vardı bir kaç tane dut ağaçı vardı incir ağaçına çıkar dalından incir yerdik sonra elma ağaçından kopardığımız elmaları ceplerimize doldurur hem yer hem de körükçü Süleyman amcayı seyrederdik

ilk mahallemden düdükçü Aziz in oğlu Yüksel, Nadir ablanın oğlu Bekir kardeşi Fatma ,Osman ustanın oğlu Halit, Salim Kızı hülya Ziraatçinin oğlu Necdet kasap İsmail in oğlu Salih ilk aklıma gelenler ve diğer çocuklar..

Körükçü Süleyman usta bize hikayeler anlatırdı işi bitirip soluklandığı zaman Şimdi onun hikayesini anlatacağım

Bir gün derdi adımı Süleymanlarla karıştırmışlar çalıştığım yer İstanbul da 1571 ilk kurulan tersane ile ilgili günümüzde haliç, taşkızak tersanesi diye anılan tersanenin havuz kapaklarının açılıp kapanması için büyük bağlantı menteşelerini yaptığımız körükler de demirden yapıyordum zamanla kapaklar hidrolik sisteme geçtiğinde emekli oldum köyüme döndüm

Gördüğünüz bu kulübe içinde en iyi bildiğim işi yapıyorum

Çalıştığım yıllarda insanlar benim adımı sıkça karıştırır senin de bir efsanene varmı takılırlardı işte size Süleymanların hikayesini anlatacağım dediğinde dizinin dibine oturur onu dinlerdik

bu hikayede adı geçenler halk arasında Peygamber Süleyman ile Kanuni Sultan Süleyman, tarihleri ve efsaneleri ile birbirlerine karışmış; Peygamber Süleyman, Muhteşem Süleyman’la bütünleşmiştir.

Bu bütünleşmenin en güzel misali de aşağıdaki dörtlükte açıkça görülmektedir.

benimle körükçü süleymanlarla bir ilgisi yok ama insanlara anlatamıyorum

Bir zamanlar ben de Süleyman idim

Ateşe ve suya hükmeder idim

Sanmayın Sultan Süleyman idim

Tersanede körükçü Süleyman idim.

“Ateşe ve suya hükmeder idim” derken Peygamber Süleyman’ı, “Sanmayın Sultan Süleyman idim” derken de Kanuni Sultan Süleyman’ı kastetmiyorum

Süleyman peygamberden söz ediyorum

Bu, ateşe, suya ve hayvanlara hükmetme gücü, Allah’ın Süleyman Peygamber’e bahşettiği manevî kuvvetin timsali sayılan Mühr-i Süleyman denilen altı köşeli yıldızdan geliyordu. Hatta efsaneye göre Süleyman Peygamber bir gün yıkanırken yüzüğünü çaldırır.

Bu yüzüğü çalan, Süleyman’ın yerine 40 yıl saltanat sürer.

Ancak o da mührü denize düşürünce saltanatı sona erer.

Süleyman Peygamber yüzüğü yutan balığın karnını yararak yüzüğü bulup parmağına takar ve saltanatına yeniden kavuşur.

Bu bir efsane çocuklar efsaneden anlaşıldığı gibi Mühr-i Süleyman aynı zamanda güç, iktidar ve saltanatın da sembolü oluyordu. Zira Hz. Süleyman aynı zamanda hükümdardı.

Halk arasında Süleyman Peygamber ile ilgili pek çok darb-ı mesel söylenmiş olup en meşhuru Mühür’ün gücü ile ilgili olanıdır. “Mühür kimde ise Süleyman odur.”lafı buradan gelir çocuklar

İşte Türkler buraya kadar izahına çalıştığım sebeplerledir ki “Mühr-i Süleyman”ı benimsemişlerdir.

Mühr-i Süleyman’a Süleyman Peygamber’in babası olan Hz. Davut’tan dolayı “Davut yıldızı” da denilmektedir.

Türkler bu altı köşeli yıldızı kullanırken, onunla Süleyman Peygamber’in hatırasını yaşatmaktan başka, yapıldığı ve kullanıldığı yere göre de değişik özelliklerinden faydalanmışlardır. O sebepledir ki Mühr-i Süleyman kimi yerde manevî güç, kimi yerde devamlılık, kimi yerde maddî iktidar ve bazen de gizli güçler düşünülerek yapılmıştır.

Bu kutsal şekil iki eşkenar üçgenin taban ve tavan münasebeti ile meydana gelmiştir. Adına muska dediğimiz, tılsım ve takı olarak Anadolu’da yıllarca kullanılmıştır

işte böyle çocuklar bende gördüğünüz gibi körüğümün üflediği mangaldaki ateşin içinde kor haline gelen demiri bu kocaman örsün üzerinde çekicimle her üzerine vurduğum da çıkan ateş parçalarını Süleyman peygamberin yıldızına benzetirim ateşin karşısında döktüğüm ter sarfettiğim güç emeğimin teridir

yarın hepiniz okulunuza gideceksiniz öğretmenlerinizi can kulağı ile dinleyip benim size anlattıklarımı unutmayın

işinizi emeğiniz alın teri ile kazanıp vicdanlı olun

memleketinize hayırlı işler yapan büyük insanlar olun

körükçü Süleyman’nın dedikleri kulağınıza küpe olsun der

kanuni Sultan Süleyman ve Süleyman peygamber gibi adı sanı ile anılacak insanlardan olun dediğinde bize anlatacağı öykünün sonuna geldiğini anlardık

Her zaman böyle sessiz ve sakin olmazdı körükçü Süleyman amca

At Nalı yaparken o kadar çok kendini işine verir

O zaman yanına yaklaşmazdık işini bitirdikten sonra bize derdi ki

Bakın şu zavallı hayvana ağzı var dili yok fındık çuvalını, odunu, kereste, ev eşyasını sırtına yükler dere tepe süreriz

İniş yokuş demez daracık patika yollardan taşlı çamur çorak yerlerden geçer Gıkı çıkmaz yediği bir ot bazen onu bile çok görür homurdanırız

Benim gösterdiğim özen Nal'ın At'ın ayaklarına tam oturması için

Tam oturmadı mı Nal toynak dan dışarı çıkar çivisi atağına batar

Sessizce gözyaşı döker anlayamazsın

Vicdanlı olan atının gözyaşını görür bana gelir

Vicdansız olan ancak at yerden kalkamadığında farkına varır atın canın yandığında değil

İşinin görülmediği için kızan sahibi hiç acımadan çeker vurur

Siz siz olun çocuklar hayvanlara eziyet edenleri dost edinmeyin hayvanları koruyun

“Ey gidi günler ey “eskiden güzel insanlar vardı özü sözü bir olan körükçü Süleyman amca da bunlardan biri idi

Nurlar içinde olsunlar ebedi yaşamlarında biraz hikaye çoğu gerçek çocukluk anılarından bu pazar günü de bu kadar sağlıklı ve mutlu günlerde görüşmek üzere hoşça kalın..

Necdet KONYA

 Günaydın değerli dostlar kardeşlerim

İstanbul şairin dediği gibi

yedi tepesi var yedisi de birbirinden güzel

altın bir gerdanlık takmış boynuna

seyreylesin dillere destan güzelliğimi

Görenler bir daha dönüp baksın diye

Bende baktım o hayran olduğum güzelliğe

Gökyüzünün denize vuran mavisini

Bir balıkçı teknesiinden atılan balığı kapma savaşında

minicik gözleri ile arayan

kanat çırpan martılara

Baktıkça içim açıldı

ruhum huzura kavuştu

güzel şeyler düşünmek de yasak oldu

İstanbul ah güzel İstanbul

Taşı toprağı altın diye geldiğimiz İstanbul

Görünmeyen bir varlığın esiri olan İstanbul

Seyretmeyin güzelliğim der gibi hırçınlaştı

Siz gördükçe baktıkça betona çevirdiniz

kirlettiniz beni diye feryat ediyor

Acaba gördüğüm göreceğim

son güzellik mi

sormadan edemedim kendime

Bu sabah uyandığım da

güne güzel başlamak isterdim

sabah ilk ışıkları vursun odama

Güzel bir güneş ısıtsın iliklerimize kadar

Kasım ayının ortası bir pazar günü

baktıkça gökyüzüne

Yüreğimi rehin aldı kapkara bulutlar

Aydınlık beklerken umutlarım karardı

Rabbim kabahatli olan Bizler miyiz

Bir bir yolcu ediyoruz

Ya sen çok seviyorsun

Ya biz çok kabahat işledik

Elmalar armutları birbirine karıştırdık

O elma mı tek suçlusu

Adem oğlunun kovuldu cennet den

Oysa çoğumuz uyduk

şeytan dediğimiz görünmeyen varlığa

Bir görünmeyen varlık daha çıktı ortaya

Adını covıd-19 koyduk

Ne farkı kaldı şeytandan

O da görünmeden alıyor

Topluyor insanları birer birer

bir gayya çukuruna atıyor

Arkasından ne bir şehadet

Ne bir helallik vedası bile yok

Sonumuz hep böylemi olacak

endişeli gözlerimiz

Yarab nerede ilahi adaletin

Sapla saman birbirine karıştı

Kötülerin yaptıkları iyiler üzerine kaldı

Bitsin artık bu kargaşa kaos

Kötülükler görünmeyen varlıklar yok olsun

Dünyamız ve ülkemiz

Barış içinde sevgi içinde yaşasın

İstanbulu seyredeyim yine

camlıcanın tepesinden

Çengelköy de simit alayım

Kanlıca dan yoğurt

Aşiyandan geçelim emirganda bir çay içelim

Rumeli fenerinden Karadenizin hırçın dalgaların seyredelim

Yarattığın güzellikleri için şükredelim

Doğayı korumaya söz verelim

Mutluluk ve huzur gelsin

İstanbul'a ve ülkeme

Bu karabulutlar kaybolsun

Güneş bizi yeniden ısıtsın

Sağlık ve mutluluk tüm canlılarla olsun

Necdet KONYA..

 

Bir şiir yazdım

Birileri okumuş

Kim lan bu moruk

Dökmüş çöpleri ortaya

Şiir diye yutturmaya kalkıyor

Şuna bak yaşına bak

Sevgiden bahsetmiş

Aşk dan dem vurmuş

Sen kim sevgi aşk kim

Gönül bu ota da konar

Eh işte anla başka şeye de konar demişsin

Hepsine gübre derler

İçinden ne güller çıkar koklamaya doyamazsın

Ne orkideler çıkar bakmaya doyamazsın

doyamazsın deyince aklıma geldi

moruk şiirinde İstanbul dan bahsetmiş

Sanki 3 göbek den İstanbullu

Orhan Veli den dem vurmuş

Sen kim Orhan Veli kim

O cebinde beş para olmadan sevmiş sevdiğini

İstanbul için o genç yaşında

Bırakmış sevgisini taşına toprağına

Sen kim ahmak yarış eder durursun

Kah ondan kah bundan dem vurursun

kapmışsın bir iki kelime

Bize şiir diye yutturursun.

Ne gramer var ne imla var yazdıklarında

ne bir ahenk

Çala kalem girmişsin

Çorba mı içersin mübarek

Ne virgülün var ne noktan

Birbirinin sırtına dizmişsin satırları

benzemiş tren katarına

sana göre güzel oluyor yazdıkların

Kaza yaptı senin trenin

sözcükler birbirine karıştı

Ne bir ünlem var

Ne bir soru? İşaretin

Yazdıklarında

Freni boşalmış kamyon

Gibi yokuş aşağı koyverip gitmişsin

yüklemişsin o kadar yükü

nasıl duracak diye düşünmemişsin

Bak tosladın duvara toslar gibi

Gitti güzelim koskoca asırlık çınar ağaçı

arkasında yanan tarihi Vaniköy camisi

Neden benim başıma geldi diye sorarsın

Cevap bulamazsın

Yemişsin onca haltı çare bulamazsın

Nasıl dersin

Niçin dersin

Sana sormuşlardı

Sen kimsin diye

Ne işin var bilmediğin yerde

Her bulduğun göle dalarsın

Dibi derindir göremezsin

Bir hayatın var yaşar giderdin

Otur oturduğun yerde

Ne karışırsın elin etlisine sütlüsüne

Pisi pisine boğuldun gittin

memnun oldun mu

Bir daha gelsen yine yaparsın öylemi

Sen ihmal olmaz bir bunaksın

Öyle görüp bakıp

Öyle okudular gençler

Oysa bir zamanlar

Bizlerde sizler gibi idik

Güler eğlenir gezerdik

Dalga geçer günü gün eder

Tepeden bakar kim lan bu moruk

ne anlatıyor derdik

Oysa bu moruk senin gençliğin

Bir gün gelip senin de göreceğin akıbetin

Evlere hapsetmişsin olmadı

demir parmaklık ardına atmışsın

Yazmasın da ne yapsın bu moruk

Dünya denilen kavanoz dipli dünyada

Bir gün gelecek düşüp kırılacak

Bari sizler kırmayın

İki güzel söz söyleyip gönlümüzü alın

Çok mu bir şey istedik be evlat

Yüzümüzde bir tebessümü çok görürsünüz i

İyi bak resmime

Arkamdaki Çınar ağacaına

Bahar geldi yeşile döndü

Yaz geldi çoştu büyüdü

Rüzgarla sallandıkça

Dünyayı ben yarattım sandı

Sonbahar geldi sarardı soldu

Kışa dönen havada kızıla döndü

Kış geldi döküldü yaprakları çırılçıplak kaldı

Neler oluyor demeye kalmadan

Bir ayaz vurdu bir soğuk

Dondu kaldı bağrına kurşun saplanmış gibi

sarsıldı devrildi

Bu onun hayata son bakışı oldu

Ne farkı var gençler her canlının

bir ağaç gibi ömrü var

Hayat bu acısı ile tatlısı ile yaşayıp gideceğiz

Baki kalan bu kubbede bir ses bir nefes

bir güzel tebessüm bıraktım sa arkamda

ne mutlu bu bana deyip el sallarım sizlere

Kalın sağlıcakla

Necdet KONYA..

Günaydınlar

Sosyal medya

Hepimiz kitapları bıraktık

paylaşımlara bakıyoruz

Resim güzel mi

Bu gün ne giymiş

Nereye gitmiş

Ne yemişler

Yanındaki kim

Çok paylaşım yapana

İçimizden yorum yaparız

Görmemiş ne olacak

Gezmediği yer kalmadı

Nerede bunun kaynağı

Birde yazı yazmış

Şair sanki mubarek

Şiirde yazmış

Aman kim okuyacak

Bir şeye benzese bari

Gelelim konunun özüne

Sözün güzeline

Resimler güzel mi

Bir kere de olsun

Güzelmiş diye yorum yaptın mı

Yazdıklarımı hoşuna gittimi?

Bir kere de okusan

Yazacağın üç şey

Beğendim

Beğenmedim

Eh işte güzel ama

Aması nedir

Ne bir açıklamanız var

Ne bir yorumunuz

Sosyal medya adı

Sosyalleşme paylaşma

İyi de olsa kötüde olsa

Acısı ie sevinçleri paylaşım yeri

Görsel ve yazılı medyada

Görmediklerimizi duymadıklarımızı

Sosyal medya dan öğreniyoruz

O kadar çok insan var ki

Kalbi ile ruhu ile paylaşım yapan

Bir devrimci önderlik yapanlar

insanların hakkını savunanlar

Ah akılsız başımı çala kaşık yazar dururum

Uzattıkça niye okumuyorlar diye sorarım

Biliyorum ama yazıp duruyorum

Beğenseniz de beğenmeseniz de

Hepinize teşekkür ediyorum

Can yoldaşıma okuyorum

Saçmaladın oluyor yorumu

Ne diyeyim ben böyleyim

İçimden geleni yazıyorum

Yaradılanı seviyorum

Yaratan varlık dan dolayı

Sevgi ve saygıdır duygularım

Tüm dost ve kardeşlerime

sağlıklı güzel günler diliyorum

Beni seni tüm alemi yaratan Rabbimden

Hoşçakalın ve mutlu olun ☀️❤️🕊️💐🤗

Necdet KONYA..